Faaliyet Planı: Sokullupınar - Emler Zirve - Yedigöller - Sokullupınar

Dağ/Rota: Emler/Klasik rota (3723 m)

Yer/Bölge: Aladağlar

Rapor Yazarı: Almina Akbalçık, KUDAK (Koç Üniversitesi Dağcılık Kulübü)

Tarih: 26-28 Temmuz 2020

Süre: 2 gün

Hava Durumu: Açık ve güneşli

Ekip Lideri: Batuhan Atılgan

Ekip: Batuhan Atılgan, Reyhan Çağaç, Almina Akbalçık, Yekta Y. Yıldırım, Laçin Özkutlu, S. Berfin Erdoğan, Deniz Sarıkaya, Kaan Akyol, Akın Zortuk, R. Müge Gümüş, Deniz Eraslan, Sinem Şemsioğlu 

& Köpeklerimiz: Snatch, Fıstık, Toprak 

Ekipmanlar: Kamp Malzemeleri, Baton, İlk Yardım Seti

Ekibin yaklaşık bir buçuk aydır Aladağlar’da bulunan ve yaklaşık bir haftadır Emli Vadisinde (Sarımemedin Yurdu Kamp Alanı, 2020m) olan üyelerine İstanbul’dan arabayla gelen dört arkadaşımızın eklenmesiyle 26 Temmuz akşamı saat 18.30 civarında Sokullupınar kamp alanında (1920m) toplanmış olduk. İstanbul’dan gelen ekip üyeleri yol yorgunluğunu attıktan sonra hızlıca önceden belirlenmiş olan çadır ekipleri akşam yemeklerini pişirip yediler. Ardından ise yol için son kez erzakları ve malzemelerimizi gözden geçirip çantalarımızı yerleştirdik. Bu faaliyet kimimizin ilk zirvesi, kimimizin Aladağlar ile tanışması olacakken ekibimizde uzun süredir dağcılık yapanlarımız da vardı. Ama istisnasız hepimiz tırmanış günü için heyecanlı bir şekilde uyuduk.

1. Gün: 

27.07.2020

Sabah 04.00’te uyanıp kampımızı toplayıp kahvaltımızı yaptık. Akın ve Sinem saat 5.00’da faaliyette bize eşlik edecek olan köpekleri Snatch, Toprak ve Fıstık ile birlikte önden yola koyuldular. Ekibin kalanı ise 5.30’da gün doğarken kamp alanından ayrıldı. Sokullupınar kamp alanının yanından yükselen toprak araba yolunu takip ederek HÜDDOSK’un 2006 yılında çığ altında kalarak hayatını kaybeden dağcılar için üzerine plaka çaktığı kaya bloğuna ulaştık. Anıtın arkasından kıvrılan patika bizi Karayalak Vadisine açılan kapıya yönlendirdi.

Gelincik Kayaları ardımızda kalırken bir gün önce İstanbul’dan gelmiş olan arkadaşlarımız irtifanın etkilerini hissetmeye başladı. Buna ek olarak, ekibin kondisyon düzeyindeki farklılıklar mola ihtiyacını sıklaştırdı. Karayalak Vadisinin içinde ilerlerken güneş de artık vadiye girmişti. Kısa ama çok sayıda mola ile saat 12.21’de Çelikbuyduran pınarına vardık. Burada ekibin tamamının toplanmasını beklerken sularımızı doldurduk, bir şeyler atıştırdık, saatlerdir taşıdığımız kamp yükü ve yolun etkisiyle ağrıyan ayaklarımızı Çelikbuyduran’ın soğuk sularına sokarak dinlendirdik. Bu uzunca ve keyifli molanın ardından Çelikbuyduran geçidine (3400m) doğru tırmanışımıza devam ettik.

13.15’te Çelikbuyduran geçidine ulaştığımızda bizi şiddetli bir rüzgâr karşıladı. Mümkün olduğunca hızlı bir şekilde sırt çantalarımızı geçitte uygun bir noktaya bırakarak zirve çantalarımızı hazırladık. Bazı arkadaşlarımız halihazırda epey yorulmuş olduğu için Emler zirveye çıkmak konusunda kararsızdılar. Bu sebeple  ekibin bir bölümü 13.26’da Emler zirve tırmanışına başlarken 1 kişi geçitte beklemeyi tercih etti. Zirve yolunun yarısından fazlasını katettiğimiz sırada 3 arkadaşımız kendilerini iyi hissetmedikleri için geçide dönme kararı aldılar. Devam eden ekip 14.25’te zirveye ulaştı. Zirve mutluluğunu hepimizin tatmasını isteyen Batu, inip geride kalan arkadaşlarımızın da bunu yapabileceklerine dair inançlarını tazeledi ve saat 14.50’de yalnızca bir eksikle Emler zirvede bir aradaydık.

Şiddetli rüzgara daha fazla maruz kalmamak için fotoğraf çekildikten sonra hemen inişe geçtik. Bu noktaya kadar epey yorulmuş ve patileri sıcak çarşaklardan yara olmuş olan Toprak ve Fıstık’ın da geçide ulaşmasıyla bir süredir rüzgârda bekleyen arkadaşlarımız birer oh çektiler. Saat 15.20’de sırt çantalarımızı yeniden yüklenip Yedigöller Platosuna (3100m) doğru yürümeye başladık. Saatler süren tırmanışın ardından inmek her ne kadar keyifli olsa da yürüyüşün 12. saatinde olduğumuz için ekibin tamamı son derece yorgundu ve yolda karşılaştığımız bir çoban köpeği küçük dostlarımız adına kısa süreli bir endişe yarattı. Ama 17.35’te sağ salim kamp atacağımız bölgeye ulaştık. Burada çantalarımızı bıraktıktan sonra ilk işimiz kamp alanından kısa bir yürüyüşle ulaşılan ve yol boyu çoğumuzun hayalini kurduğu büyük göle girmek oldu.

Yola çıkarken aklımızda dönüş öncesinde isteyen ekip üyeleriyle DKSK’yı denemek vardı ancak tahminimizden uzun süren günün yorgunluğu ile bundan vazgeçtik. Akşam hızlıca çadırlarımızı kurup yemek yedik ve kısa bir sohbetin ardından uykuya daldık.

2. Gün

28.07.2020

Oldukça rüzgârlı bir gecenin sonunda kum fırtınasının sürdüğü bir sabaha uyandık. Hep beraber keyifli bir kahvaltı ettikten sonra aceleye getirmeden kampı toplayıp 10.00’da dönüş yoluna koyulduk. Bir önceki gün kullandığımız rotayı takip ederek Çelikbuyduran pınarında ilk molamızı verdik. Vadi zemininin çoğunu oluşturan çarşaklar inişimizi kolaylaştırdı. Hava günün genelinde  açık ve güneşliydi, geçide kadar şiddeti yüksek olan rüzgâr ise Karayalak Vadisine girişimizle hafifledi. Sıcak ve patilerindeki yaralardan dolayı artık yürümekte zorlanan Toprak ve Fıstık’ı bir noktadan sonra Batu ve Kaan’ın küçük dostlarımızı sırt çantalarında taşımasıyla yolumuza devam ettik. Saat 15.15’te bir gece daha kalıp sabah Aladağlar’a veda etmek üzere yeniden Sokullupınar kamp alanına varmıştık.

Çıkarımlar:

1. Aklimatizasyonun önemini bir kez daha anladık. Şehirden gelip doğrudan tırmanışa başlamak yerine en azından bir günü bölgede geçirmek faydalı olacaktır.
2. Yedigöller Platosuna gelmişken birkaç zirve daha yapmak niyeti varsa kampın taşındığı günün ertesini dinlenmeye ayırmak iyi olabilir.
3. Deneyim ve kondisyon seviyesi yakın olan bir ekip ile faaliyetin süresi daha farklı olacaktır ama yeterli motivasyon ve kendine inanç ile pekala her seviyeden insan bu rotayı birlikte tamamlayabilir.

‍